Şehir mi gülüsetiyor insanı, insanlar mı bu şehir de gülümsüyor kimbilir. Yollar geçilse, dağlar aşılsa yine bu şehir gülümsetir insanı. Sevdikleri yanında olunca insanın, en büyük kahkahalara hazır yürek. Bir yanda özlem bir yanda alevler içinde bir kalp varsa avuçlarının içinde, güneşe daha yakın hissedeceksin kendini, sıcaklığında. En güzel manzaralar düşündürücü gelebilir tek başına baktığında, en komik anlar gülümsetmez, önünde durmak istediğin yerlerden adımlarını yavaşlatsan da geçer gidersin tek başına... Paylaşmıyorsan eğer kahkahanı çok da kahkaha olmaz zaten küçük bir tebessümle kalır. Gözyaşın boğazında düğümlenip kaldıysa ve çözülmüyorsa ağlamadan, ya ağlayacak bir kucak bulmalısın, yada o düğümle yaşamaya alışmalı. Bu şehir'de yalnız olmak çok kolay değil, her şehirde olduğu gibi... Biraz daha şanslısın sadece, selamına karşılık veren ve hatrını soran insanlar olduğu için... Deniz'in kıyısında yosunlarla, taşlarla paylaşabildiğin için ufukun sana çağrıştırdıklarını... Faturalardan, gelecekle ilgili kaygılardan, sorumluluklardan gün sonunda bir dakika bile olsun uzaklaşma şansı veriyorsa bu şehir... Bu şehir gülümsetir insanı. Hele bir de bu gülümseten şehirde, sevdiklerin de varsa...
