Özlem damladı kalemin ucundan parmaklarıma bulaştı izi
Özleminin izi, bir başka değişle senin...
Damlayan yaşlarımla büyüdü içimde sensizliğin karanlığı
Işıkları yaktım, olmadı.
Ağlayan kalbim mi, sessizliğinde?
Yoksa özlem mi damlıyor kalbimden, bilemedim.
Gözleri uzaklara dalar insanın,
biraz buruk biraz ışıltılı bakar...
Ve özlem dolu anlarda
hep o umutla atar kalp.
pek bir söze gerek yok aslında
özlüyorum seni.
2 yorum:
bir ağacın gölgesinde dinlenmek gibi seni okumak, özlem dolu bu satırlarını öpüyorum içtenliklee...
tesekkur ediyorum denoşum, uzaktasın ama yakında burada olacaksın inşallah :)
Yorum Gönder